Voor en na ...

Eindelijk deftig geinstalleerd na drie maanden een minimalistisch designinterieur te hebben gehad. Gedaan met op kartonnen dozen te eten en visite te ontvangen op de vloer. Een deftige stoel onder ons gat, webcammen achter een bureau, ons eigen keukengerief en echte kasten voor onze spullen op de grond. Zoek de zeven verschillen op de foto...

x

Nathalie on her imaginary sofa

Watching the Ozzie news

Eh voila!

Avant-après...

Enfin installés…

C’est vrai que ça avait du charme cet appartement sans aucun meuble que quelques cartons pour pouvoir manger, c’était design, très minimaliste et spacieux!!!

Mais à force de manger par terre, de lire ou regarder la tv par terre ou encore d’inviter des gens et leur proposer de s’assoir… par terre, on en oublit que la vie moderne a du bon (chaises, table, canapé) et que c’est un luxe bien agréable. Et c’est surtout plus confortable pour le posterieur il faut bien l’avouer.

Apres 3 mois sans meuble, c’est un luxe dont on ne peut plus se passer.

Herfst in mei

Met de weken die hier gewoon voorbij vliegen de laatste tijd is de herfst ondertussen al goed gevorderd (voor de eerste keer in ons leven in mei !). Het grote nieuws is dat we eindelijk geinstalleerd geraken. De container met al ons gerief is een kleine maand geleden geleverd, geen problemen met de douane/quarantaine en niets gebroken of beschadigd (afgezien van een enkele vuilbak en verwrongen kastdeur). De dag vlak voor ons vertrek naar Melbourne hebben we dan ook de hele dag als twee blije zotten zitten uitpakken, monteren en beginnen ordenen. Het is een immens verschil om weer tussen onze eigen vertrouwde spullen te zijn en we voelen ons nu echt meer en meer thuis in ons appartement ...

In de afwachting van onze citytrip naar Melbourne hebben we dichter bij de deur Tidbindilla en Namadgi National Parks bezocht, het laatste in een huurauto met Jeroen die voor zijn werk in de buurt was (hoewel, in de buurt is nogal relatief hier). Jawel, zwetend voor de eerste keer links de baan op in een automatic (raar om rechts plots geen versnelling meer te vinden maar wel een deurknop). Beide parken zijn echte kangoeroe-metropolen met hele bosjes die wegsprongen van ons pad. Zoiets geeft pas echt het gevoel down under te zitten. De volgende dag hebben we een hele reeks Wineries afgelopen in de buurt hier. Vele hielden dat weekend namelijk open deur met gratis degustaties van de nieuwste creaties en ik moet zeggen dat we met Nathalie als francaise in de groep overal onmiddellijk au serieux werden genomen door de australische winemakers. Het resultaat is dat onze wijnvoorraad thuis terug is bijgevuld met een aantal uitstekende selecties en Jeroen verzadigd kon terugvliegen naar Melbourne.

Grasstrees in Tidbindilla National Park

Commuters to Canberra City ...

Connoisseurs at work

Oh la la ...

In Canberra zelf gaat ons rustig leventje zijn gang temidden van de cockatoos en papegaaien. De bomen hebben inmiddels de felste herfstkleuren en regen is iets uit een verre Europese herinnering. Omdat herfst ook volop rugbyseizoen betekent zijn we vorige week zijn naar een match geweest. De wedstrijd was niet bepaald hoogstaand (Queensland Reds waren geen partij voor de Canberra Brumbies) maar gewoon met bier in de hand genieten van de sfeer in het stadium was al genoeg op zich. En het is zo cool om op tien meter de persoon met de bal voor je neus onderschept te zien worden door vijf verdedigende kleerkasten. Zeker niet onze laatste match. Cricket daarentegen blijft ons nog altijd een zeer groot sportraadsel ondanks geduldige uitleg van vele Australiers.

French pirouette

Autumn palette

Australian Rugby Union in Canberra Stadium with John and Ge

L'automne en mai

La caisse maritime arrive enfin avec nos affaires personnelles (surtout équipement cuisine et vêtements). Rien de cassé (il faut partir a l’autre bout du monde pour qu’une fois en 5 déménagements je ne retrouve rien de cassé!). Aucun problème avec la douane, tout c’est très bien passé (ils ont du passé à coté des oreillers remplis de graines ou encore de nos chaussures de rando).

Au programme déballage des cartons et rangements avant de se préparer pour prendre notre bus a Melbourne (départ minuit). Nous avons retrouvé avec grand plaisir nos petites affaires avec quelques surprises : « tu te souviens de ça ? » ou encore « pourquoi on a amené ça ? ». Retrouver vêtements (plus chaud car il commence à faire frai) et affaires de cuisine (pour manger et préparer autre chose que des salades) sans oublier petites babioles fait qu’on se sent enfin chez soi.

Entre temps, nous avons reçu la visite de Jeroen et nous avons visité avec lui Namadgi National park (les kangourous et perroquets étaient bien au rendez-vous) et les wineries de la région de Canberra (avec au programme dégustation gratuite des vins de la région).
Bref je ne compte plus le nombre de verres bus!

A Canberra même, la vie poursuit tranquillement son cours entourée des perroquets (oui je sais je suis une amoureuse des perroquets). Les arbres autres que eucalyptus (et il n’y en a pas tant que ca) prennent des couleurs automnales et commencent à perdre leurs feuilles. Un petit avant-gout d’Europe…

Et enfin pour finir ce chapitre, du rugby (union) bien enveloppé dans des blousons avec une bière a la main…Génial.