De voorbije maand samenvatten wordt een lang werk. Samen met de moeder van Nathalie hebben we namelijk in 5 weken evenveel verschillende plaatsen aangedaan. Komt daarbij nog dat we echt alles van voor tot achter hadden georganiseerd na druk puzzelen met de resterende (en nog altijd schaarse) vakantiedagen. Het resultaat was dat alles zo vol zat waardoor we zelfs heimelijk een beetje terug uitkeken naar een rustig weekendje Canberra of all places!
Eerste in de reeks knaller-bestemmingen samen was de Great Ocean Road tijdens het verlengde paasweekend, gevolgd door een paar dagen Melbourne. Het weekend erop hebben we gebruikt om een klein (naar Australische normen) stukje oostkust net onder Sydney te verkennen. Een gelegenheid ook om de afgelegen plaats te zoeken die we een half jaar eerder met mijn ouders op een fototentoonstelling in Sydney hadden gezien. Met aanwijzingen van de fotograaf hebben we na wat rondrijden Bombo Headland gevonden: surrealische rotskolommen op de plaats van een oude steengroeve temidden van beukend zeegeweld. Een week later volgde voor Nathalie en haar moeder een onderdompeling in de eeuwenoude Aboriginal-cultuur met hun langverwachte trip naar de Red Centre. Dineren rondom een kampvuur in de woestijn onder de melkweg terwijl ik thuis de diepvriespizza's in de oven opeenstapelde. Natuurlijk kon Sydney niet ontbreken met de verplichte serie toeristische bezienswaardigheden en de surfers op Bondi beach. Na een paar dagen spectaculair stappen in de Blue Mountains (het blijft ons elke keer weer verbazen) en snel nog wat pluchen koala's inslaan uiteindelijk elkaar moed ingesproken in de vertrekhal van Sydney's International Airport.
Voor wie trouwens van plan is in Australie de baan op te gaan, de waarschuwingen in reisgidsen omtrent de wildlife bij valavond zijn niet uit de lucht gegrepen. Zodra de zon ondergaat is het hier een teken voor kangoeroes en ander wild om met z'n allen op de weg te verzamelen, het liefst nog voor een naderende bumper. De eerste wombat die we op de voorlaatste avond hebben aangereden heeft er hoogstens een hersenschudding aan overgehouden maar even later lag er in het donker plots een dood reuze-exemplaar midden op de baan. Genoeg voor een hele terugweg met visioenen van allerlei rondspringend vee en heimwee naar de 'rustige' Belgische drievaksbanen waar je hoogstens over een put in het beton vliegt.
x
No comments:
Post a Comment