Om te beginnen ...

Het is zover... aangekomen aan de andere kant van de wereld, een gloednieuw avontuur tegemoet.

De reis was behoorlijk lang, bijna een volle dag vliegen over tien tijdszones en drie tussenstops in evenveel continenten. Resultaat, gedropt in een land waar je elke gram eten moet aangeven bij het binnenkomen want de douane lacht er hier niet mee. Winter is opeens zomer geworden, 's avonds eigenlijk nog altijd 's morgens door de jetlag en rechts op straat is links nu. Daarbij trilt alles onder een loden zon met temperaturen boven de 35 graden. Met het gat in de ozon hier grilt je huid gewoon in geen tijd.

Ondertussen zitten we hier nu al een grote week en eerlijk is eerlijk, het vergt nogal wat aanpassing zo'n plotselinge omschakeling. We moeten echt alles weer van nul ontdekken en opbouwen. Gelukkig zijn we met z'n tweeen, een heel groot voordeel. Bovendien zijn de Australiers uitermate vriendelijk en joviaal. Het is wel nog worstelen met het accent van sommigen en bij het oversteken op elk kruispunt is het nog altijd raden van welke kant de auto's op ons afkomen (belooft om zelf straks de baan op te gaan).

x

Canberra ... de naam zou in de Aboriginal taal 'ontmoetingsplaats' betekenen. Dat is eigenlijk een overstatement als je het ons vraagt. Het moet hier ongetwijfeld rustig wonen zijn met al dat groen maar de stad zelf doet in de eerste plaats nogal steriel aan met haar centrum recht uit de jaren 70. Misschien ook niet te verwonderen dat we het eerste moment eerder ontgoocheld waren want het contrast met het historische Gent en de drukte in Belgie is enorm groot. De hele opzet is ook anders toen ze de hoofdstad in het begin van de vorige eeuw uitdachten. Canberra is enorm uitgespreid en bestaat eigenlijk uit een lappendeken van verschillende suburbs. Die zijn elk ontworpen als een autonome gemeenschap met hun eigen shopping centre. En voor de rest vooral veel veel groen (je vraagt je soms gewoon af waar iedereen woont), een groot centraal stuwmeer, stadsparken, allerhande musea, alle denkbare ministeries met bijhorende ambtenaren, monumenten, ambassades, BBQs, papegaaien en sprinkhanen.

x

Voorlopig hebben we nog niet veel kunnen bezoeken. Er valt praktisch nogal wat in orde te brengen en elk vrij moment zijn we op zoek naar een eigen appartement. Ook het echte onderzoekswerk is voor ons allebei nog niet begonnen, dat is waarschijnlijk voor een van de komende weken eenmaal gesettled. Dan begint het echte ontdekkingswerk in Canberra en daarbuiten pas.

x

Captain Cook Memorial Water Jet

Lake Burley Griffin

When a female passes

Rehydrating

View on the War Memorial and the New Parliament from Mount Ainslie

National Carillon at dusk

Pour commencer

Nous voila de l’autre coté du monde et une nouvelle vie commence….

Après des adieux difficiles, un voyage interminable avec 3 différents avions, quitter l’hiver pour retrouver l’été, nous arrivons enfin à Canberra. Le passage « quarantaine » obligé à l’aéroport de Sydney ou chaque gramme de nourriture est contrôlé, l’accent de certains australiens, nous met tout de suite dans le bain. Ca promet….

Canberra signifie “lieu de rencontres” en langue aborigene (mouais) Il faut savoir que Canberra est la capitale de l’Australie (ça tout le monde s’en doutait) mais c’est aussi une ville administrative et jeune (“naissance dans les années 1920”). C’est une ville atypique, construite autour d’un axe, le Parlement. Tout y est très espacé (on est en Australie après tout) avec beaucoup d’espaces verts entre les quartiers, tous les ministères possibles et imaginables (et les fonctionnaires qui vont avec), les ambassades, les musées sans oublier kangourous, opossums et perroquets bien sur. C’est une ville calme. Le contraste avec Gent, ville historique et très active est énorme.

Pour l’instant avec la recherche d’un appartement et des températures supérieurs à 35°C, nous ne faisons que courir d’un endroit a un autre y compris les week-ends. La découverte de la ville se fera plus tard. Pour le moment on découvre les sauterelles et criquets (qui ne font pas que sauter sur l’herbe mais aussi sur vous), les mouches qui se collent a vous (pire que la glue) et qui entrent par tous les orifices accessibles et possibles (bouche, oreilles, nez, yeux), les magpie qui vous font penser aux Oiseaux d’Hitchcock (et qui effectivement attaquent au printemps), des araignées aussi grandes qu’une main (et pas celle d’un enfant) et bien sur les kangourous morts au bord des routes! Bref il faut un certain temps pour s’adapter à la faune et flore de l’Australie!

En conclusion, les premiers mois sont toujours les plus difficiles! Ce n’est qu’une foi installé et que les choses commencent à se régler, qu’on commence à se sentir bien. Donc patience…