Oz Impressions: February 2008

De streek ten noorden van Shark Bay is er een van exotische contrasten. Aan de Coral Coast zitten prachtige koraalriffen in turquoise water te wachten op duikers en snorkellers. De Pilbara, het dorre binnenland, is dan weer rood verbrand door temperaturen waarbij de rest van Australie, inclusief het centrum, fris afsteekt. Met twee van Western Australia's meest spectaculaire nationale parken, Ningaloo en Karijini, hebben we er in een grote week meer dan onze handen aan vol gehad. Eerste stop was het 280km lange Ningaloo Reef dat vlakbij de kust ligt. Op sommige plaatsen zoals in Coral Bay zelfs zo dicht dat men letterlijk van het strand recht in de koraalriffen stapt temidden van tropische vissen en zeeschildpadden. Maar de reden waarom iedereen op deze speciale plaats afkomt is de grootste vis op aarde, de Walvishaai, die er in de herfst met de regelmaat van de klok eens komt kijken. Helaas zitten die zwemmende autobussen in december op een andere plaats en ook het seizoen voor Manta Rays en walvissen valt later op het jaar. Eindejaar vormt daarentegen de periode waarop schildpadden 's nachts het strand opkruipen om hun eieren te begraven. En na zonsondergang met wat geduld hebben we dan ook eindelijk de verklaring gezien voor al die rare putten op de stranden. Tussendoor nog Cape Range National Park bezocht aan de rand van Ningaloo Reef met het magnifieke Turquoise Bay en wandelingen in Yardie Creek & Mandu Mandu Gorge vergezeld van een serie adembenemende zonsondergangen. Uiteindelijk zijn we eerder dan voorzien naar het binnenland gevlucht richting Karijini National Park om een naderende tropische cycloon te ontwijken. Kwestie van niet nog eens een Whitsundays-zondvloed mee te maken, no thanks.

Eenmaal het binnenland ingeslagen is de weg al snel lang, eenzaam en zonder veel tekens van leven. Af en toe eens een afsluiting en rooster in het asfalt die het begin of einde van één van de onlogisch grote cattle stations afbakent (meer dan 5000km²), elke 200km ofzo een roadhouse waar men niet anders kan dan de dure benzine tanken, road trains met vier opleggers en de sporadische eenzame koe die verloren lijkt te zijn gelopen. En alles temidden van de kenmerkende rode aarde. Er zit namelijk zodanig veel ijzer in de grond dat het hele gebied gedomineerd wordt door machtige 'mining companies'. Hele artificiele dorpen zijn door deze bedrijven uit de grond gestampt voor hun werknemers die in nabijgelegen reusachtige open mijnen letterlijk hele bergen plat graven. En al dat ijzererts wordt dan via kilometerslange treinen naar havens zoals Port Hedland gesleept. Sta dan maar eens met een campervan te wachten voor een overweg. Met de mijnstad Tom Price als uitvalsbasis zijn we na een tour in de lokale mijn begonnen aan de ontdekking van Karijini National Park in de Hamersley Ranges. Het hele park is doorklieft met indrukwekkende kloven die in elkaar overlopen, een absolute must-see. Aan de voet van Oxers Lookout komen zelfs niet minder dan vier verschillende kloven op één plaats samen. En eenmaal afgedaald op de bodem doen watervallen, vijvers en verborgen oases dienst als verfrissing om te ontsnappen aan de helse hitte van de Pilbara ... uniek.

Terug aan de kust is het laatste deel van de weg naar Broome meer 600km lang en omringd door absolute outback-eentonigheid. De enige noemenswaardige tussenstop was Eighty Mile Beach, 80 mijlen strand praktisch voor ons alleen. Zwemmen was vanaf dan echter een risky business. Het warme tropische water in het noorden is immers het terrein van kwallen, haaien en op sommige plaatsen krokodillen met prehistorische afmetingen. Samen met cyclonen een verklaring voor de lage levensverwachting van de vele parelduikers in Broome in het begin van de vorige eeuw. Tegenwoordig worden parels in heuse zeeboerderijen geteeld en heeft Broome zich omgevormd tot de toeristische hoofdstad van de Kimberley, het tropische noorden van Western Australia. Op het nabijgelegen Gantheaume Point komen de felste kleuren samen: rode kliffen tegen de achtergrond van een turquoise baai en het lange witte strand van Cable Beach. Verderop in Derby groeien Baobabs in de vreemdste vormen en leiden ongelooflijke getijden die tot de grootste in de wereld behoren tot bizarre fenomenen. Zo stuwen in Talbot Bay enorme eb- en vloedverschillen (11m) massa's water doorheen twee nauwe passages. Het effect is een horizontale waterval wat naar het schijnt adembenemend is. Voor een boottocht op de Horizontal Falls is het echter wachten tot het droge seizoen later op het jaar wanneer we van plan zijn terug te keren naar het uiterste noorden. Met het regenseizoen in januari zat er enkel een vliegtuigtour in over de verlaten Dampier Peninsula en Buccaneer Archipelago, een afgelegen schiereiland met ontelbare eilandjes en geisoleerde Aboriginal gemeenschappen. Na een landing op de outback airstrip van Cape Leveque, de uiterste tip van het schierland, hebben we tenslotte met een zonsondergang aan Cable Beach voorlopig afscheid genomen van Western Australie.