Een tussendoortje

De vakantiedagen liggen nog dun bezaaid en een auto is pas voor een van de komende maanden. Echt ver zijn we bijgevolg nog niet geraakt. Vandaar nog een paar dagelijkse foto's vanuit Canberra als smaakmaker.
x

x

Bijna alles hier in Canberra heeft trouwens de titel 'National': National Zoo (met meer beesten erbuiten volgens sommige bronnen), National Museum, National Archives of Australia, National Gallery, National Library, National University... In veel gevallen is dat slechts om de zaken wat meer cachet te geven hebben we de indruk. De National Botanical Gardens naast ons werk doen daarentegen hun naam alle eer aan. De belangrijkste planten vanover heel het land zijn hier bijeengebracht, ideaal voor een snelcursus Australische flora dus. Een wandeling geeft ook een goed idee van de enorme ecologische diversiteit gaande van tropisch regenwoud in Queensland, alpiene planten uit de Snowy Mountains tot woestijnvegetatie afkomstig uit het centrum. Tussen de eucalyptussen door hebben we ondertussen ook een beklimming gewaagd van de Black mountain. De Telstra tower op de top geeft een indrukwekkend vergezicht op de stad en het omliggende landschap, deels kaal gelegd door een apocalyptische bosbrand in 2003.

En voor de toekomstige toeristen onder jullie, jawel we hebben hier een eigen zwembad in ons gebouw! Ideaal om te bekomen van de verzengende zomerhitte en om bezoekers te lokken vanuit het verre Europa.

x

Panorama from the Telstra Tower on top of Black Mountain

Eucalyptus in the National Botanical Gardens

Tasman Rainforest section

Dawn on Mount Ainslie as seen from our balcony

x

Life of a postdoc

Waiting for the fireworks on Australia Day

No worries mates

G'day mates,

nog eens een mailtje voor zij die zich begonnen af te vragen of wij eigenlijk nog wat uitstaken daar beneden. Alles goed hier, we hebben ondertussen een appartement gevonden in het centrum en zijn bijna volledig aangepast aan het rustige Australische leven. De eerste bestelde meubels zijn geleverd en onze goederen uit Europa schijnen te zijn aangekomen in Sydney. Het is wel nog afwachten hoe lang de douane-inspectie op zich zal laten wachten. Alles gaat hier op zijn gemak, geen haast. Bovendien hebben we twee houten kasten laten overkomen en hout, dat is nu eenmaal niet het favoriete materiaal van de gasten van de quarantaine-inspectie. Blijkt uit het verhaal van Pushkar, de nepalese post-doc in ons lab hier. Hij wacht al meer dan een half jaar op zijn stoelen. Schijnbaar waren er iets teveel gaten in het hout en volstond de eerste fumigatie niet om alle vermeende houtwormen te doden.

Op het werk beginnen we allebei onze weg en draai te vinden in het nieuwe labo. Nathalie is net terug van drie dagen in de outback samen met haar chef, velden transgeen katoen gaan bezichtigen en een bezoek aan de plaatselijke CSIRO onderzoeksafdeling. Zeer leerrijk als ik haar bezig hoorde maar de outback is blijkbaar ook echt het hol van pluto. Narrabri, een van de grotere dorpen dan nog, is volgens haar beschrijving eigenlijk het synoniem voor een straat, een cafe met het enigste tijdverdrijf na het werk, een motel, huizen en een paar winkels. De bewoners lopen erbij met cowboy-hoed, korte broek, boots en (witte) kousen. En nog een belangrijke les: geen water drinken van de kraan daar, ze heeft er twee dagen buikkrampen aan overgehouden.

Hier in Canberra niets van dat alles en ook geen grote spinnen in ons appartement om sommigen onder jullie gerust te stellen (probeer zoiets trouwens maar eens op te zuigen met een normale Europese stofzuiger). Eigenlijk moet wel gezegd worden dat eenmaal buiten de stad het met de beschaving al snel is afgelopen. Een uurtje rijden is al genoeg om je gewoon doodverloren te voelen dit reusachtige continent. Maar we doen het meeste nog te voet dus ver buiten Canberra komen we voorlopig niet. Een kleine opsomming van wat we hier ondertussen nog zoal bezocht hebben: het nieuwe parlementsgebouw gebouwd in een heuvel met een dak van gras waar de schapen soms aan zitten, het indrukwekkende war memorial met muren vol namen van gesneuvelden als stille getuigen en annex museum vol oorlogsgeschiedenis van de voorbije twee eeuwen, een wandeling in de soms decadente ambassadewijk waar de grasperken om ter meest gesproeid wordt terwijl elders droogte heerst.

The new parliament building, if lucky with sheeps grazing on the grass roof.

The australian War Memorial, a silent tribute to all the casualties during the last 100 years.

No worries mates (French)

Nous avons finalement trouvé un appartement près du centre de Canberra.

De multiples visites à Fyshwick (qui correspond à nos Zone D’Activité en France, quartier rempli de magasins de meubles et de concessionnaires) nous permettent d’acheter quelques meubles. La livraison sera pour plus tard (dans les 2-3 mois) car tous les meubles ne sont pas disponibles (il faut dire que nous avons choisit des meubles assez design donc les stocks sont limités) et il faut les faire venir de Sydney (dans ce cas, ils attendent que le camion soit rempli avant de livrer). Heureusement le matelas était disponible dans les 2-3 jours! En attendant, on se débrouille avec les moyens du bord c’est-a-dire boites en cartons qui font office de table.

Nous avons ainsi eu le temps de visiter Canberra (ville calme et peut-être trop calme a notre gout) et qui possède quelques places très agréables: certains quartiers comme Manuka, le parlement (le nouveau), le lac, tous ses parcs, le War Memorial, les musées et les ambassades. Sans oublier les parcs nationaux et les wineries!!!! Et que dire des perroquets! Les australiens ont du nous prendre pour des fous à courir après les perroquets afin de faire des photos. Il y en a tellement et des différents que c’est un plaisir de se promener (pour aller au travail par exemple) et de les voir et les entendre partout. Eh oui c’est ca aussi l’Australie, un pays de couleurs. Le ciel prend des teintes pastel, la lune parait très grosse et est visible en plein midi, les oiseaux sont colorés et le temps est superbe.

Canberra est l’une des villes d’Australie ou il pleut le moins donc le soleil est tous les jours présents (ou presque). L’herbe y est jaune (sauf dans le quartier des ambassades malgré la pénurie d’eau), le sol peu fertile et la majorité des arbres sont des eucalyptus (plus de 700 espèces) et il faut savoir que les eucalyptus ont fâcheuse tendance à perdre leur branche pendant leur croissance et il vaut mieux ne pas être en-dessous quand ca arrive! De plus ces arbres sont facilement inflammables (ou plus exactement leurs huiles) et pendant un incendie le feu peut se propager très rapidement et certains arbres sont connus pour exploser! Canberra et sa région ont eu un terrible incendie en 2003 qui a détruit plus de 70% des forets et parcs de la région. (see http://en.wikipedia.org/wiki/Canberra_bushfires_of_2003)
On voit encore les séquelles de ce terrible incendie lorsqu’on se promène dans la région.