Oz Impressions: Tasmania, devils & convicts temidden van natuurgeweld (2)

Zowat iedereen die Tasmanie doorkruist komt op een gegeven moment terecht in Cradle Mountain - Lake St Clair National Park, het uithangbord van de staat. Cradle Mountain weerspiegeld in Dove lake staat op de cover van bijna elke toeristische gids. Voor de echte die-hards onder de wandelaars begint hier bovendien de bekende Overland Trek, een 5-6 daagse overbevolkte trektocht doorheen de ongerepte natuur van het hele park. Zover hebben ze ons echter niet gekregen. We hebben het bij een volle dag stappen gehouden waarbij we tot aan de voet van Cradle Mountain zijn geraakt met prachtige panorama's vanuit alle ooghoeken als herinnering.

Dove lake and Cradle Mountain from Marions lookout - Cradle Mountain National Park

Op weg naar Cradle Mountain ook de tijd genomen voor Launceston en Mole Creek National Park. Dat laatste herbergt de Marakoopa Cave met een indrukwekkende glimwormpopulatie in een van de grotten. Toen het licht werd uitgedaan lichtte het hele plafond van de grot op als een reusachtige blauwe melkweg ... iedereen stond er met open mond (eigenlijk meer een veronderstelling wegens de pikzwarte duisternis). Er blijkt dat er zich nog een grotere populatie in een Nieuw-Zeelandse grot bevindt wat we dan ook op onze verlanglijst hebben gezet voor binnen twee jaar.

Indecisive weather - Ocean beach at Strahan

Op een paar uur rijden van Cradle Mountain ligt de westkust van Tasmanie. Strahan is er zowat de enige deftige bewoonde plaats. De rest bestaat uit eeuwenoude en onaangeroerde wildernis onderverdeeld in verschillende nationale parken. Dat deze streek pas echt onherbergzaam is hebben we gevoeld. In een halve dag zijn we er voor het eerst van de reis achtereenvolgens uitgeregend, weggewaaid en zelfs platgehageld ... vier seizoenen in een paar uren tijd. Wachtend op de zonsondergang op Ocean Beach wist het weer zelfs niet welke kant het uitmoest. Terug naar het binnenland voor de laatste honderden kilometers zijn we achtereenvolgens gepasseerd langs Mount Field National Park met Eucalyptus woudreuzen van meer dan 80 meter (hoogste hardhoutbomen ter wereld), de historische koloniale gebouwen van Richmond gehuld in een blauwe mist als gevolg van grote bosbranden aan de oostkust, gevolgd door een rit langs het D'Entrecasteaux kanaal ten zuiden van Hobart en een bezoek aan de hoofdstad zelf met een beklimming van Mount Wellington voor een panorama van de stad als afscheid.